św. Ambroży - módl się za nami pszczelarzami !
Jak podają źródła, św. Ambroży był arcybiskupem Mediolanu. Urodził się ok. 339 r w Trewirze, a zmarł 4 kwietnia 397 w Mediolanie. Jest świętym Kościoła katolickiego i prawosławnego, ojcem i doktorem Kościoła.
Legenda mówi, że gdy Ambroży był dzieckiem, pewnego dnia podleciały do niego pszczoły i zaczęły wchodzić mu na ust, ale zaraz wylatywały, nie czyniąc mu nic złego. Jego ojciec zinterpretował tę przepowiednię jako znak, że Ambroży będzie kimś wielkim. Taki znak wieścił, że jego mowa będzie słodka dla słuchających i bardzo mądra. Co tez się stało. (dzięki mowie Ambrożego nawrócił się św. Augustyn z Hippony)
Ambroży pochodził z bogatego rodu. Zarządzał rzymskimi prowincjami Ligurią i Emilią, był prawnikiem i doradcą cesarzy Gracjana i Teodozjusza I Wielkiego. Kiedy został wybrany biskupem, oddał Kościołowi i ubogim cały swój majątek. Popadł w konflikt z arianami. Przez dwa miesiące wytrzymywał oblężenie arian w bazylice Porziana w Mediolanie.
Pochodził z arystokratycznej rodziny rzymskiej. Jego ojciec był prefektem Galii z ramienia cesarza Konstantyna Wielkiego. Urodził się w Trewirze, jako najmłodsze dziecko. Miał dwoje rodzeństwa: starszą siostrę Marcelinę oraz brata Urbaniusa Satyrusa (św. Satyr), który zmarł przedwcześnie. Po przedwczesnej śmierci jego ojca, matka przeniosła się do Rzymu, aby umożliwić dzieciom odpowiednie wykształcenie.
Tam ukończył studium gramatyki, retoryki i prawa. Zanim został biskupem, otrzymał wysokie stanowisko w sądownictwie.
Ok. 370 r. został mianowany gubernatorem Ligurii i Emilii z siedzibą w Mediolanie, gdyż miasto to spełniało w tym czasie rolę stolicy cesarstwa zachodniorzymskiego.
W Mediolanie wielkie wpływy mieli arianie dzięki pozycji biskupa Auksencjusza, pochodzącego z Kapadocji, ustanowionego na synodzie w Mediolanie (355 r.) w miejsce zesłanego w łańcuchach biskupa Dionizego.
Po śmierci biskupa Auksencjusza doszło do rozruchów. Katoliccy wierni nie chcieli dopuścić do wyboru nowego biskupa o poglądach ariańskich. Ambroży, będąc urzędnikiem odpowiedzialnym za porządek w prowincji i w mieście, chciał osobiście uspokoić lud zgromadzony w katedrze. Gdy wkroczył do świątyni, jak pisze jego sekretarz Paulin w Vita Ambrosii, jakieś dziecko zawołało: Ambrosium episcopum! (Ambrożego na biskupa!). Propozycja ta wydawała się kompromisowa dla obu stronnictw i Ambroży został obwołany biskupem Mediolanu. Początkowo nie chciał się na to zgodzić, ale ostatecznie uznał, że głos ludu jest głosem Boga. W chwili elekcji był dopiero katechumenem, dlatego wkrótce, 24 listopada 374 r. został ochrzczony, a 7 grudnia został konsekrowany.
Zostawszy biskupem, postanowił pogłębić swą formację teologiczną pod kierunkiem kapłana Symplicjana, z resztą jego następcy na stolicy biskupiej w Mediolanie. Był bardzo gorliwym duszpasterzem i wybitnym mówcą. Energicznie i skutecznie występował przeciw arianom.
Ambroży jest pierwszym zachodnim ojcem Kościoła, który się urodził i wychował w rodzinie chrześcijańskiej.
Jego relikwie spoczywają w bazylice św. Ambrożego w Mediolanie.
Św. Ambroży uchodzi za patrona pszczelarzy, co wiąże się z legendą o pszczołach składających miód na jego ustach. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim 7 grudnia.